Trzecia droga lekarza na ostrym dyżurze do rozwiązania kryzysu związanego z bronią

Prawie 15 lat temu na izbę przyjęć, gdzie pracowała Megan Ranney, przywieziono młodego mężczyznę, który strzelił sobie w głowę z pistoletu ojca. Mimo najlepszych starań jej zespołu pacjent zmarł. „To było pierwsze samobójstwo z użyciem broni palnej, jakim się zajmowałam” – powiedziała mi Ranney, lekarz medycyny ratunkowej i ekspert ds. zdrowia publicznego w Rhode Island. W następnych dniach Ranney zastanawiała się nad okolicznościami, które sprawiły, że ten chłopiec znalazł się w jej szpitalu. Co sprawiło, że broń była tak łatwo dostępna? Dlaczego po nią sięgnął? Co nie powstrzymało jego ręki?

W ciągu ostatnich dziesięciu lat na jej drodze pojawiło się wiele, wiele innych przypadków zranienia bronią palną – „Naprawdę, nie jestem w stanie nawet zliczyć, ilu ludzi, którymi się zajmowałam, zostało postrzelonych” – powiedziała. Każdego roku w Stanach Zjednoczonych z broni palnej giną dziesiątki tysięcy ludzi; we wtorek 18-letni strzelec dodał do tej przerażającej listy co najmniej 21 kolejnych osób, kiedy wszedł do szkoły podstawowej w Uvalde w Teksasie i otworzył ogień w klasie czwartej. Podobnie jak inne masowe strzelaniny, ta również skierowała ogólnonarodową dyskusję w stronę przepisów, które mogłyby ograniczyć liczbę zgonów związanych z bronią palną (wśród których masowe strzelaniny stanowią tylko niewielką część). I to prawda: Zmiana polityki może coś zmienić. Ale jeśli historia mówi nam cokolwiek, gonitwa za przepisami sama w sobie nie zmniejszy liczby zgonów z powodu broni palnej. Ranney powiedział, że obrażenia spowodowane przez broń palną są również kryzysem zdrowia publicznego, który wymaga rozwiązań w tym zakresie – takich, które mogą być wprowadzone w życie nie tylko przez przywódców narodu w przyszłości, ale przez jednostki i społeczności już teraz.

W ciągu ostatnich dwóch i pół roku Ameryka zmagała się oczywiście z zupełnie innym rodzajem epidemii. Choroba COVID pokazała, jak potężne są inicjatywy w zakresie zdrowia publicznego. Zmusił nas również do uświadomienia sobie, co się dzieje, gdy te same wysiłki zawodzą. Ogniska chorób zakaźnych mają złożony charakter: owszem, dotyczą patogenów, ale także ludzi, którzy je przenoszą z miejsca na miejsce, narzędzi, których używamy, aby utrudnić ich rozprzestrzenianie się, oraz zachowań zapobiegawczych, które społeczności są lub nie są skłonne podjąć. Choroby rozprzestrzeniają się szybko i w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotykają niektórych ludzi, ale można je powstrzymać, zanim wymkną się spod kontroli. W podobny sposób „istnieje długa droga, która prowadzi ludzi do punktu, w którym sięgają po broń z zamiarem skrzywdzenia siebie lub innej osoby” – powiedziała Ranney, która pięć lat temu była współzałożycielką AFFIRM w Instytucie Aspen, inicjatywy podejmującej zdrowotne podejście do zakończenia amerykańskiej epidemii obrażeń spowodowanych bronią palną.

Zadzwoniłem do Ranney, aby porozmawiać z nią o podejściu zdrowia publicznego do redukcji obrażeń spowodowanych bronią palną. Nasza rozmowa została zredagowana dla większej przejrzystości i długości.

Katherine J. Wu: Wyjaśnij, dlaczego obrażenia spowodowane bronią palną są problemem zdrowia publicznego, a nie tylko polityki.

Megan Ranney: Ludzie nadal trzymają się tych dwóch skrajnych stanowisk: Pozbyć się wszystkich rodzajów broni albo dać każdemu broń. Prawa do broni kontra kontrola nad bronią. Kiedy dochodzi do strzelaniny, te dwie strony stają się coraz głośniejsze i coraz bardziej się od siebie oddalają. Sposób, w jaki do tej pory podchodziliśmy do tej kwestii, najwyraźniej nie działa.

Istnieje jednak trzecia droga, która polega na potraktowaniu tego problemu jako problemu zdrowotnego, którym w dużej mierze jest. Codziennie trafiają tu ludzie z mojego ostrego dyżuru. Podstawą zdrowia publicznego jest przekonanie, że trzeba myśleć w szerszej skali – nie tylko o pacjencie, który stoi przed nami, ale także o problemach na poziomie jednostki i populacji.czynników ryzyka oraz sposobów ich modyfikowania i ograniczania. Część z nich może dotyczyć broni palnej i polityki w tym zakresie, ale część będzie dotyczyć także człowieka, a część – okolicy lub struktury.

Mówimy o wypadkach samochodowych jako o problemie zdrowotnym; stworzyliśmy całe systemy mające na celu zmniejszenie liczby obrażeń i zgonów w wypadkach samochodowych. Mówimy o zawałach serca jako problemie zdrowotnym i stworzyliśmy całe systemy, aby zmniejszyć częstość występowania i ciężkość zawałów serca. Dlaczego nie zrobimy tego samego w przypadku broni? Chcę wyraźnie zaznaczyć, że mówię tu o obrażeniach spowodowanych przez broń palną, a nie o samej broni palnej. W przypadku wypadków samochodowych to samochód jest tym mechanizmem, ale naszym celem jest ograniczenie liczby wypadków i śmierci po drugiej stronie.

Wu: Co oferuje nam podejście oparte na zdrowiu publicznym? Czy jest jakiś inny przypadek, w którym rozwiązania polityczne zawiodły lub utknęły w martwym punkcie, a zdrowie publiczne było w stanie skutecznie wkroczyć do akcji?

Ranney: Najczęściej przywoływanym przeze mnie przykładem są wypadki samochodowe. Według niektórych danych od lat 70. ubiegłego wieku zmniejszyliśmy liczbę ofiar śmiertelnych wypadków samochodowych o około 70% – nie dzięki zakazowi używania samochodów, ale raczej dzięki temu, że samochody stały się bezpieczniejsze, kierowcy bezpieczniejsi, a także dzięki wprowadzeniu fotelików samochodowych i nauczeniu rodziców, jak ich używać. Jest to połączenie edukacji, inżynierii i polityki, które pozwoliło zmniejszyć liczbę ofiar wypadków samochodowych. Innym przykładem jest HIV. Wykorzystaliśmy naukę i podejście do zdrowia publicznego, aby ustalić, co jest przyczyną HIV, ograniczyć jego przenoszenie i prawdopodobieństwo śmierci. Tak, chodzi tu o badania podstawowe i leki antyretrowirusowe. Ale chodzi też o podejście polegające na redukcji szkód, czyli bezpieczniejszy seks, bezpieczne używanie strzykawek i igieł, bezpieczne miejsca wstrzyknięć i dawanie ludziom narzędzi do obrony własnej osoby. Te dwa przykłady ilustrują podstawowe przekonanie w dziedzinie zdrowia publicznego, że można zidentyfikować czynniki ryzyka, a następnie wzmocnić pozycję jednostek i zmienić społeczeństwo.

Częścią podejścia zdrowia publicznego jest także stwierdzenie, że nie uda nam się osiągnąć poziomu zerowego. Gdybyśmy mogli powrócić do liczby rannych i zabitych z powodu broni palnej sprzed 10 lat? Byłoby ich o 40% mniej niż obecnie. Wymaga to jednak wyjścia poza podejście „wszystko albo nic”.

Wu: A jednak przemoc z użyciem broni jest tak często rozpatrywana w kontekście polityki – tego, jakie prawa są, a jakie nie są uchwalane. Dlaczego to samo w sobie nie wystarczy?

Ranney: Polityka jest bardzo ważna dla zdrowia publicznego. Ale są one tak skuteczne, jak skuteczne są normy społeczne, w ramach których są one wprowadzane. Na przykład: Bezpieczne przechowywanie broni jest jedną z najważniejszych rzeczy, jakie możemy zrobić, aby zmniejszyć ryzyko samobójstw i zabójstw z użyciem broni palnej. Większość młodych ludzi, którzy zabijają się z broni palnej, używa broni należącej do członka rodziny. Większość młodych ludzi, którzy strzelają w szkole, używa broni członka rodziny. Bezpieczne przechowywanie broni – upewnienie się, że jest ona zamknięta i niedostępna dla dziecka – jest głównym sposobem zapobiegania takim sytuacjom. Bezpieczne przechowywanie jest również ważne z punktu widzenia ograniczenia przepływu nielegalnej broni na ulicach, co jest przyczyną zabójstw z użyciem broni palnej. Obserwujemy gwałtownie rosnącą liczbę kradzieży broni z samochodów, ponieważ nie jest ona w nich bezpiecznie przechowywana.

Aby skłonić ludzi do bezpiecznego przechowywania broni, można wprowadzić odpowiednie przepisy. Ale ważniejsze jest, aby społeczność posiadaczy broni palnej podkreślała, jak ważne jest bezpieczne przechowywanie broni, aby stało się to częścią zakupu broni, częścią normy społecznej związanej z posiadaniem broni palnej oraz częścią dyskusja między przyjaciółmi lub członkami rodziny. Ta druga część to podejście publiczno-zdrowotne. Chodzi o to, by nie pokładać wszystkich nadziei w polityce, ale myśleć także o czynnikach strukturalnych. Chodzi też o zaangażowanie społeczności, które najbardziej potrzebują udziału w dyskusji, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń i śmierci, czyli posiadaczy broni.

Wu: Jakie kroki można podjąć w ramach działań na rzecz zdrowia publicznego?

Ranney: Jedną z najważniejszych rzeczy, w które możemy zainwestować, są dane. Przez ponad 20 lat nie było prawie żadnych funduszy federalnych na badania nad zapobieganiem urazom spowodowanym przez broń palną. W rezultacie dowody na to, jak zapobiegać urazom spowodowanym przez broń palną zanim do nich dojdzie, utknęły w martwym punkcie. Jesteśmy w zasadzie w tym samym miejscu, w którym byliśmy w latach 90. ubiegłego wieku. Wyobraźmy sobie, że taka sytuacja miałaby miejsce w przypadku chorób serca lub HIV. Byłoby to nie do przyjęcia. W ciągu ostatnich kilku lat wreszcie wznowiliśmy badania nad zapobieganiem urazom spowodowanym bronią palną. Nie ma szans na wprowadzenie trwałych, rzeczywistych zmian bez inwestowania w gromadzenie danych. Nie zmieni to liczby dzieci, które jutro znajdą się w niebezpieczeństwie, ale jest niezbędnym elementem długoterminowej zmiany tej choroby.

Inne rozwiązanie strukturalne polega na tym, aby bronić faktu, że zdrowie publiczne ma znaczenie. Upewnienie się, że lokalny wydział zdrowia publicznego jest odpowiednio finansowany i że organizacje społeczne są wspierane, robi różnicę. Chodzi o zaangażowanie obu stron stołu i stworzenie partnerstwa między posiadaczami broni palnej i osobami nieposiadającymi broni palnej, które pomoże zidentyfikować osoby zagrożone i zmniejszyć ryzyko.

Wu: Jakie zmiany można wprowadzić natychmiast na poziomie jednostki i społeczności?

Ranney: Przede wszystkim trzeba dać sobie czas na żałobę. Można też porozmawiać z dziećmi, aby pomóc im zrozumieć, co się stało, i zapewnić im bezpieczną przestrzeń, jeśli zauważą coś niepokojącego u kolegi lub koleżanki w mediach społecznościowych lub w szkole. Po drugie, jeśli sami jesteście posiadaczami broni palnej, macie rodzinę lub mieszkacie w okolicy, gdzie broń palna jest powszechna, możecie porozmawiać o bezpiecznym przechowywaniu broni, o tym, jak rozpoznać czynniki ryzyka i jak pomóc w zmianie norm kulturowych dotyczących tego, jak wygląda bezpieczne, odpowiedzialne posiadanie broni palnej i jak zmniejszyć ryzyko jej niewłaściwego użycia.

Trzecią rzeczą, którą możesz zrobić już dziś, jest zaangażowanie się w działalność organizacji społecznych, które pomagają tworzyć przestrzenie, w których ludzie troszczą się o siebie nawzajem. Jednym z największych czynników sprzyjających przemocy jest izolacja. Można temu zaradzić, zbierając się razem na długo przed tym, zanim dojdzie do strzelaniny. Niektóre z najlepszych sposobów ograniczania przemocy dotyczą takich kwestii, jak kluby dla chłopców i dziewcząt czy zakładanie ogrodów społecznych. Świetnym przykładem jest praca, którą moja koleżanka, Eugenia South, wykonuje w Filadelfii, polegająca na zazielenianiu pustostanów. Zakładając ogród społeczny, nie tylko zmniejszasz liczbę obrażeń spowodowanych bronią palną w tej dzielnicy, ale także zmniejszasz poziom stresu, depresji i innych problemów. Jest to bardzo dyskretna i możliwa do przeprowadzenia interwencja, która może pomóc w zmianie wzorców dla naszej społeczności. Tak, zmiana polityki ma znaczenie, a informowanie kongresmenów o tym, że pewne działania przynoszą duże zmiany, ale są rzeczy, które można zrobić na długo przedtem.

Wu: W ciągu ostatnich dwóch lat przekonaliśmy się, co może zdziałać podejście oparte na zdrowiu publicznym, a także co się dzieje, gdy nienie brać tego na poważnie. Czy COVID zmienił Twoje podejście do przemocy z użyciem broni?

Ranney: Jest kilka lekcji, które rzucają się w oczy. Jedną z nich jest to, jak ważne jest zaangażowanie społeczności, jasna komunikacja i zaufani posłańcy od samego początku. Stworzyliśmy wspaniałe szczepionki, ale nigdy nie zadbaliśmy o to, by ludzie im ufali, by były dostępne i byśmy byli przygotowani do walki nie tylko z dezinformacją, ale także z brakiem informacji, który nadal jest problemem wielu społeczności w Stanach Zjednoczonych. To samo można powiedzieć o obrażeniach spowodowanych bronią palną. Nie rozwiążemy tego problemu, jeśli nie będziemy zwracać uwagi na społeczności i ludzi żyjących w tych społecznościach, w których dochodzi do śmierci z powodu użycia broni palnej – jeśli nie będziemy podnosić ich głosu i mówić o tym, dlaczego i jak zapobiegać śmierci z powodu użycia broni palnej.

Innym zagadnieniem jest redukcja szkód: umożliwienie ludziom prowadzenia życia w sposób zmniejszający ryzyko zakażenia i śmierci, w kontekście COVID. Jak zmniejszyć liczbę zgonów, zamiast dążyć do ich wyeliminowania? W przypadku COVID mieliśmy do czynienia z postawą typu „wszystko albo nic”, co bardzo zaszkodziło naszej zdolności do zapanowania nad COVID w USA. Podobnie jest z bronią palną. Każdy, kto myśli, że pozbędziemy się broni palnej w tym kraju, nie żyje w Stanach Zjednoczonych, w których ja żyję. Absolutna nirwana nigdy się nie wydarzy. Zamiast tego wszyscy muszą współpracować ze społecznościami, aby stworzyć rozwiązania, które pozwolą im osiągnąć postęp.

Widziałem naprawdę wyraźne przykłady tego, jak można osiągnąć postęp w tych pozornie dzielących nas kwestiach. Wymaga to czasu i ciężkiej pracy, ale jest możliwe. A jaki mamy wybór? Tak łatwo jest po prostu zignorować tę tragedię jako kolejną, z powodu której nie ma się nadziei, i żyć dalej. Świadomość, że są rzeczy, które można zrobić w wielkim stylu, ale także te, które można zrobić w małym stylu, jest niezbędna. Te dzieci i wszyscy ludzie, którzy umierają każdego dnia, zasługują na coś lepszego niż to, byśmy o nich zapomnieli.