Model Węglowodanowo-Insulinowy: Dieta Recs, Interpretacje I Inne

Czy model węglowodanowo-insulinowy może być odpowiedzią na długoterminowe zarządzanie wagą? Dowiedz się o tej wyjątkowej diecie carb insulin tutaj!

Zapytaj większość ludzi o główną przyczynę epidemii otyłości, a powiedzą coś w stylu nadmiernej ilości energii i zbyt mało ćwiczeń. Chociaż nie są one całkowicie błędne, ta koncepcja bilansu energetycznego jest zbyt uproszczonym wyjaśnieniem.

Niedawno nowy model zwany modelem węglowodanowo-insulinowym (CIM) omawia, dlaczego i w jaki sposób specyficzny mechanizm fizjologiczny obejmujący wysokie węglowodany glikemiczne i insulinę zachęca do akumulacji tłuszczu. Jest to bardzo ważne, ponieważ stwarza implikacje dla najskuteczniejszego sposobu leczenia otyłości.

Zobacz najlepsze produkty na wynos CIM concept!

Model Bilansu Energetycznego

Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć najbardziej akceptowany paradygmat, który próbuje wyjaśnić główną przyczynę otyłości.

Wiele badań pokazuje, że masa ciała jest regulowana przez złożone, połączone ze sobą systemy obejmujące wiele hormonów, narządów i szlaków metabolicznych. Ponadto należy pamiętać, że genetyka stanowi około 20% wagi.

Obecnie dwa główne modele dotyczą środowiskowych przyczyn otyłości. Najbardziej znany model znany jako model bilansu energetycznego (EBM) stwierdza, że gęsta energetycznie, smaczna, nowoczesna przetworzona żywność prowadzi do dodatniego bilansu energetycznego (przyrostu masy ciała) poprzez zwiększone spożycie tych pokarmów. Jest to spotęgowane przez siedzący tryb życia współczesnego społeczeństwa.

W tym modelu zarządzanie otyłością opiera się na bilansie energetycznym – czyli jedzeniu mniej i poruszaniu się więcej. Zazwyczaj obejmuje również strategie behawioralne, które pomagają ludziom zmniejszyć smaczną przetworzoną żywność i” zarządzać ” głodem.

EBM uważa zatem, że wszystkie kalorie i makroskładniki odżywcze są tworzone jednakowo dla celów praktycznych. Oznacza to, że dwie różne osoby spożywające taką samą ilość kalorii, ale zupełnie inne pokarmy powinny zarówno schudnąć, o ile obecne jest ograniczenie kalorii.

Główną krytyką tego modelu jest to, że żadne badania interwencyjne na ludziach nie wykazały związku przyczynowego między smakowitością żywności a otyłością, nawet jeśli kontrolujesz czynniki zakłócające. W rzeczywistości smakowitość jest modyfikowalna i zależy od stanu fizjologicznego w obecności tych pokarmów, które są na ogół również gęste energetycznie i mają wyższą zawartość cukru, tłuszczów nasyconych i sodu.

Podsumowując, EBM zmniejsza gromadzenie się tkanki tłuszczowej poprzez spożywanie więcej niż jednego oparzenia bez uwzględnienia metabolicznych implikacji różnych makroskładników odżywczych. Jest to problematyczne, ponieważ model omija wszelkie wyjaśnienia dotyczące zmian środowiskowych, które mają rozregulowane mechanizmy biologiczne, które opierają się zmianie wagi.

Innymi słowy, nie wyjaśnia, dlaczego popularne teoria punktu zadanego szybko rośnie wśród genetycznie stabilnych populacji.

Czym jest model węglowodanowo-insulinowy?

Reklamowany jako alternatywny paradygmat, CIM proponuje, że nagromadzenie tłuszczu lub przyrost masy ciała wynika z hormonalnych odpowiedzi diety o wysokim obciążeniu glikemicznym. CIM twierdzi, że szybko przyswajalne węglowodany i ich wpływ na insulinę i inne hormony powodują zwiększone odkładanie się tłuszczu, a zatem prowadź dodatni bilans energetyczny.

W uproszczeniu CIM woła, że zmiany w jakości żywności pobudzają przyrost masy ciała. Zgodnie z modelem, reakcje hormonalne i metaboliczne na konkretne źródło kalorii, a nie tylko całkowitą ilość kalorii, są pierwszym wyzwalaczem w mechanistycznym szlaku przyrostu masy ciała. Jest to zasadniczo odwrotny kierunek przyczynowy w porównaniu z EBM. Zgodnie z tym pojęciem, zmiana w użyciu makroskładników odżywczych, która sprzyja przechowywaniu tłuszczu, a następnie napędza dodatni bilans energetyczny.

CIM i indeks glikemiczny

Głównym założeniem tego modelu obraca się wokół koncepcji indeksu glikemicznego (GI). Indeks glikemiczny mierzy, o ile niektóre pokarmy węglowodanowe podnoszą poposiłkowy (po posiłku) poziom glukozy.

Żywność o wysokim indeksie glikemicznym obejmuje przetworzone ziarna, produkty ziemniaczane i cukry proste. Niskoglikemiczne pokarmy węglowodanowe obejmują owoce, warzywa, rośliny strączkowe, orzechy i nieprzetworzone produkty pełnoziarniste. Czyste źródła tłuszczu i / lub białka wywierają niewielki lub żaden indeks glikemiczny.

Pokarmy o wysokiej glikemii powodują szybkie wydzielanie insuliny, supresję glukagonu i wywołują odpowiedź metaboliczną, która promuje stan anaboliczny przez wiele godzin po posiłku. Prowadzi to do zapalonego wychwytu glukozy w mięśniach, wątrobie i tkance tłuszczowej oraz stymuluje lipogenezę (Tworzenie większych komórek tłuszczowych) w wątrobie i tkance tłuszczowej.

Co więcej, Ta unikalna reakcja hormonalna utrzymuje organizm w stanie anabolicznym (buduje i magazynuje) i prawie zapobiega uwalnianiu substratów paliwowych dla komórek. Mózg postrzega to jako głód komórkowy i indukuje mechanizmy hormonalne, które następnie napędzają pragnienie żywności o wysokiej glikemii. Zaproponowano również, że ten postrzegany stan głodu komórkowego zmniejsza wydatek energetyczny, wydajność mięśni i aktywność hormonów tarczycy.

Dodatkowo, ze względu na Odwrotny charakter przyczynowy tego modelu, uwzględnia on również, w jaki sposób zmienne – takie jak całkowity skład żywności, czas posiłku, rytm dobowy i narażenie środowiskowe – mogą wpływać na masę ciała i spożycie pokarmu. Dzieje się tak dzięki powiązanym mechanizmom, takim jak przewlekłe zapalenie, które zmniejsza mikrobiom jelitowy i insulinooporność mięśni.

Ze względu na leżące u podstaw mechanizmy fizjologiczne, które występują przy wysokim spożyciu żywności o wysokiej glikemii, leczenie utraty wagi skupi się na przetworzonej redukcji węglowodanów. Zwiększyłoby to również spożycie chudych białek, zdrowych tłuszczów i high-fiber, węglowodany o niskiej glikemii. Innymi słowy, jakość i nie ilość głównym celem będzie jedzenie.

Model ten sugeruje, że w ten sposób zmniejszyłoby się wydzielanie insuliny, a spalanie tłuszczu wzrosłoby, co skutkuje niższym spontanicznym przyjmowaniem pokarmu. Nie będzie już techniki zachowania w celu zmniejszenia całkowitego spożycia żywności być przedmiotem zainteresowania. Problem ma mniej wspólnego z deficytami siły woli i wiedzy, a Więcej z adaptacyjnymi mechanizmami fizjologicznymi do określonych makroskładników odżywczych.

Podsumowanie CIM

Podsumowując, jest wysoce prawdopodobne, że ten model jest bardziej opłacalny niż poprzedni EBM. Niezliczeni ludzie, którzy próbują schudnąć i pozornie robią właściwe rzeczy, jedząc mniej i poruszając się więcej, nadal mają poważne problemy. Być może dlatego, że ich insulinooporność zapobiega utracie wagi.

Rzeczywiście, odwrócenie insulinooporności poprzez dietę o niskiej glikemii (tj. niższą zawartość węglowodanów i wyższą zawartość tłuszczu i białka) pomogłoby stworzyć środowisko dla skutecznej utraty wagi poprzez faktyczne ukierunkowanie fizjologiczne mechanizmy regulacji wagi w grze. Pomogłoby to również osobom z cukrzycą kontrolować poziom cukru we krwi i zmniejszyć ryzyko cukrzycy typu 2.

Dieta Modelowo-Węglowodanowo-Insulinowa

Krótko mówiąc, dieta modelowa Carb-insulina ma niską glikemię. Priorytetowo traktuje wysokiej jakości chude białka i zdrowe tłuszcze oraz niektóre węglowodany o wysokiej zawartości błonnika i ogranicza węglowodany o wysokiej glikemii, takie jak rafinowane ziarna, dodane cukry i słodkie napoje. Zawartość błonnika w owocach, warzywach, fasoli i roślinach strączkowych oraz nierafinowanych produktach pełnoziarnistych spowalnia wydzielanie insuliny i wchłanianie glukozy, uznając je za węglowodany o niskiej glikemii.

Najbardziej ekstremalną wersją diety niskoglikemicznej jest niesławny dieta ketogeniczna. Prawdziwa dieta ketogeniczna zmniejsza spożycie węglowodanów do 20-50 gramów całkowitego węglowodanów / dzień. Dla porównania, jedno jabłko zawiera 15 gramów węglowodanów, a wiele osób musi trzymać się 20 gramów, aby pozostać w ketozie, przynajmniej na początku. Jest bardzo restrykcyjny, ale może być niezwykle skuteczny w całkowitym odwróceniu oporności na insulinę.

Na drugim końcu spektrum znajduje się dieta niskowęglowodanowa, która zazwyczaj ogranicza się do 75-100 gramów węglowodanów. Jest to prawdopodobnie znacznie bardziej zrównoważone podejście i pozwala na znacznie wyższe spożycie korzystnych pokarmów roślinnych. Niektórzy ludzie mogą potrzebować bardziej rygorystycznie ograniczyć węglowodany na początku, zanim przejdą do bardziej liberalnej wersji niskich węglowodanów. Jednak niektórzy ludzie prawdopodobnie muszą pozostać na diecie niskowęglowodanowej przez większość czasu, aby utrzymać poziom insuliny w ryzach.

Należy również wspomnieć, że umiarkowanie porcji jest nadal kamieniem węgielnym każdego rodzaju schematu diety. Na szczęście odwrócenie insulinooporności poprawia mechanizmy, które z natury regulują apetyt, głód i poziomy sytości, które CIM określa jako „spontaniczne zmniejszenie spożycia pokarmu”.’

Pokarmy, na których należy się skupić w diecie węglowodanowo-insulinowej

Białko

• Mięso karmione trawą
* Mięso narządów
* Dziko złowione owoce morza (esp. tłuste ryby)
* Drób
* Jaja
* Niskotłuszczowy lub beztłuszczowy, bez dodatku cukru
* Fasola i rośliny strączkowe
* Źródła Wegetariańskie, takie jak tofu, tempeh i seitan

Tłuszcze

* Oliwki i oliwa z oliwek
* Olej z awokado i awokado
* Orzechy i nasiona
* Masło karmione trawą i ghee
* Tahini i hummus

Węglowodany

* Owoce i warzywa
* Ziemniaki i Kabaczek zimowy ze skórą
* Fasola i rośliny strączkowe
* Pełnoziarniste i pełnoziarniste (quinoa, brązowy ryż, owies)
* Makarony na bazie fasoli lub edamame

Główne Dania Na Wynos

Model węglowodanowo-insulinowy (CIM) przedstawia nowe Wyjaśnienie głównego mechanizmu, który leży u podstaw wystąpienia otyłości.

Poprzedni najpopularniejszy model – model bilansu energetycznego (EBM) – stwierdza, że otyłość jest zasadniczo spowodowana zwiększonym poborem energii i zmniejszoną wydajnością energetyczną. Jednak CIM sugeruje, że dieta o wysokiej glikemii wywołuje zmiany hormonalne i reakcje metaboliczne, które następnie zwiększają spożycie pokarmu. CIM odpowiada za wiele zmiennych, których EBM nie ma i ma mniej dziur pod względem mechanistycznego wyjaśnienia.

Jest bardzo prawdopodobne, że znaczna większość osób próbujących schudnąć, zwłaszcza tych, którzy próbowali redukcji kalorii i poruszali się bardziej bezskutecznie, skorzystałaby na zmniejszeniu spożycia węglowodanów rafinowanych/o wysokim glikemii i zwiększeniu zdrowych białek i tłuszczu. W ten sposób, organizm będzie indukować specyficzne metaboliczne changes, które poprawiają wrażliwość na insulinę i spalanie tłuszczu, a ostatecznie zmniejszają spożycie pokarmu.

Numer referencyjny:

Ludwig DS, Aronne LJ, et al. Model węglowodanowo-insulinowy: fizjologiczna perspektywa pandemii otyłości. American Journal of Clinical Nutrition. Tom 114, wydanie 6, Grudzień 2021, strony 1873-1885, https://doi.org/10.1093/ajcn/nqab270